วันที่ 3 ธันวาคม 2567 คณะทำงาน ว่าที่ พันตรี กรพด รุ่งหิรัญวัฒน์ สมาชิกวุฒิสภาจังหวัดระยอง นำโดย คุณพิศณุ เขมะพรรค์ ประธานคณะทำงานและ คุณสำราญ รุ่งโรจน์, คุณเดชา สุวรรณสาร, คุณจันทร์แรม สุจริต และ คุณรัสรินทร์ กิจชัยสวัสดิ์ รองประธาน คณะทำงาน ร่วมกับกลุ่มเพื่อนฐอน ส่งมอบแพมเพิส ให้กับ อสม. เทศบาลตำบลเมืองแกลง เพื่อส่งต่อให้กลุ่มคนเปราะบาง ผู้สูงอายุ ผู้ป่วยติดเตียง และ ผู้พิการ ในเขตเทศบาล ตำบลเมืองแกลง โดยมี ส.ท.เกรียงไกร กิตติไพศาลศิลป์ และ คณะ อสม.เป็นผู้รับมอบ
นางสาวรัสรินทร์ กิจชัยสวัสดิ์ หรือ ครูฐอน เจ้าของร้านหนังสือสุนทรภู่ เล่าให้ฟังถึงที่มา ของโครงการว่า มีแนวคิดมาตั้งแต่ทำงานเป็นที่ปรึกษานายกเทศมนตรีตำบลเมืองแกลง เมื่อหลายปีก่อน ได้ร่วมจัดตั้งศูนย์ห่วงใยชาวเทศบาลเมืองแกลง โดยมีวัตถุประสงค์ช่วยเหลือคนเปราะบาง คนพิการ และ ผู้ป่วยติดเตียง โดยมี ส.ท.เกรียงไกร กิตติไพศาลศิลป์ เป็นประธาน ในตอนนั้น เราได้มีการสำรวจความเดือดร้อนของกลุ่มเปราะบาง และสิ่งที่เห็นคือเรามีคนป่วยติดเตียง ผู้สูงวัย และคนพิการ ที่มีความจำเป็นต้องช่วยเหลืออยู่เป็นจำนวนมาก แต่ไม่มีงบประมาณในการจัดทำโครงการช่วยเหลือกลุ่มเหล่านี้อย่างจริงจัง ต้องอาศัยเงินบริจาคเพียงอย่างเดียว เดือน พ.ย. 2566 เราก็เลยลุกขึ้นมาคุยกับทาง ส.ท.เค้ง (ส.ท.เกรียงไกร กิตติไพศาลศิลป์) และ ส.ท.ปุ้ม (สายัณห์ รุ่งเรือง) ตัวหลักที่จะประสานกับ อสม. ว่าสิ่งที่เป็นค่าใช้จ่าย ที่จำเป็นมากๆ คือแพมเพิส เดือนๆนึงต้องใช้เป็นพัน เลยคิดว่าถ้าเราช่วยหาแพมเพิสให้ได้ทุกเดือน จะพอแบ่งเบาค่าใช้จ่ายของคนกลุ่มเปราะบางนี้ไปได้มากเลยเกิดโครงการ “ส่งความห่วงใยไปกับแพมเพิส โดยกลุ่มเพื่อนฐอน”ตั้งใจไว้ว่าจะแจกให้ครบ 1 ปี กับกลุ่มผู้ป่วยติดเตียง ผู้พิการ ที่มีรายชื่อมา 55 ราย ในเขตเทศบาลเมืองแกลง พื้นที่ที่ที่เราอยู่ โดยใช้งบประมาณ 3 แสนบาทต่อปี พอทำไปบางเดือนจะมีผู้ป่วยนอกเขตมาขอเพิ่มบ้าง เงินบริจาค เราก็ได้จากเพื่อนๆที่อยู่ทางเฟสบุค เห็นเวลาโพสต์จะส่งเงินมาช่วยเหลือกัน บางเดือนเงินบริจาคก็ไม่พอ ก็อาศัยเงินส่วนตัวซื้อเอง โครงการนี้ เริ่มมา เมื่อเดือน พย. ปีที่แล้ว จนถึงปัจจุบันครบ 1 ปีแล้ว ต้องขอขอบคุณเพื่อนๆ พี่น้อง ที่มีจิตกุศล ช่วยแบ่งเบาความทุกข์ของผู้ป่วยติดเตียง คนพิการ ผู้สูงอายุ กลุ่มเปราะบางที่นี่ และขอขอบคุณ อสม.ทุกท่าน ที่ลงพื้นที่ เราเชื่อว่าสิ่งเล็กๆ เหล่านี้ น้ำใจของการแบ่งปันนี้ ทำให้ชีวิตที่เปราะบาง ได้รับการเยียวยา มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น สังคมเราน่าอยู่มากขึ้น
